Lieve allemaal,

Ga maar even zitten, want dit is geen kort verhaal haha. Afgelopen woensdag 25 november gingen wij (Jantine, Sanne, Maxime, Dominique, Karin en ik) dan eindelijk naar Lapland toe! In september hadden we het met z’n 6en al geboekt, maar nu was het dan zover! We waren in totaal met 60 mensen, dus een prima groep. We moesten allemaal om 9 uur ’s ochtends klaar staan bij de bus, zodat we konden vertrekken. Alle koffers in de bus en wij ons plekje gevonden, vertrokken we naar het koude Lapland (het was op dat moment ongeveer -10 graden) met onze gids Alex. De busreis duurde ongeveer 23 uur, dus we moesten ons maar gaan vermaken. Gelukkig hadden we wel om de ongeveer 4/5 uur een stop, zodat we even naar de wc konden en een frisse neus konden halen. Helaas stonden we bij Stockholm een hele tijd in de file, dus duurde het al wat langer dan gepland. Eenmaal Stockholm voorbij konden we lekker doorrijden, maar nog steeds moesten we toen nog zo’n 16 uur rijden.

In de avond konden we gelukkig wel wat filmpjes kijken, zodat de tijd wat sneller ging en daarna moesten we maar proberen te slapen, alleen dat was toch best wel lastig, want je kan gewoon niet echt lekker liggen.. Na eindelijk zo’n 23.5 uur in de bus gezeten te hebben waren we in Kiruna aangekomen, onze eerste bestemming! Kiruna is het grootste en noordelijkste dorp van Zweden met ongeveer 20.000 inwoners. De stad draait volledig op de ijzermijn die in de stad ligt, dus bijna iedereen werkt daar ook.

Als eerste stond er een heerlijk ontbijt voor ons klaar, alleen moesten we heel snel opschieten omdat de eerste groep al naar de hondenslee moest (en dat waren wij). We hadden serieus maar 25 minuten om te eten en ook nog om te kleden in warme kleren, want dat was daar wel nodig! Wij als een speer omgekleed en naar de hondenslee gegaan. Daar werd ons alles uitgelegd en mochten wij de honden aan de slee vastmaken! We mochten de honden uit het hok halen en dan de riem omdoen en vastmaken aan de slee. Onze groep was ook nog in 2 groepen verdeeld, want de eerste ging dan met de slee heen en dan terug op de sneeuw scooter en andersom. Ik denk dat wij op dat moment alleen maar genoten hadden van het uitzicht en wat er allemaal om ons heen gebeurde. Het was even een moment van besef dat je nu echt in Lapland zat en zo op een hondenslee ging door de sneeuw, echt bizar! We moesten wel nog extra warme kleding aan trekken, omdat we het anders heel koud zouden krijgen, dus uiteindelijk had ik 2 jassen over elkaar aan en hele zware dikke laarzen waar ik niet echt op kon lopen haha. We zaten met z’n 5ven op één slee; Sanne, Jantine, de bestuurder, een andere jongen en ik. En daar gingen we, door het prachtige landschap van Lapland op de slee! Ik heb wel 100 foto’s gemaakt denk ik, omdat het gewoon zo onwijs mooi is en geweldig dat die honden je gewoon maar even vooruit trekken door de sneeuw.

We zaten echt op een oude slee gemaakt van hout, dus soms knalde je ook keihard op de grond, omdat we over een hobbeltje gingen, maarja je moet er wat voor over hebben toch!? Na ongeveer 45 minuten gereden te hebben met de honden, kwamen bij de tipi tenten aan waar we wat konden drinken en wat eten en natuurlijk waar we warm konden worden, want het was toch best wel koud. Ook de andere groep die op de sneeuwscooters zaten waren aangekomen en zo konden we wisselen. Ik zat met Jantine op een scooter en we gingen lekker crossen door de sneeuw. Op een gegeven moment was er een stuk dat je een hele tijd rechtdoor kon en toen gingen we lekker hard! Alleen het werd wel echt heel erg koud, vooral je gezicht, maar het was echt prachtig! Dit was toch wel een van de gaafste dingen die we gedaan hadden, vooral met de honden, ik had het niet willen missen!

Toen we weer terug waren bij het hostel konden we ook onze kamer in, ik zat op een kamer met Jantine en Sanne en we hadden ons eigen keukentje, lekker makkelijk. We hadden ongeveer anderhalf uur om even bij te komen van alles en daarna zouden we een stukje gaan lopen door het dorp met onze gids. Als eerste gingen we naar de plaatselijke kerk toe, die ooit was uitgeroepen tot mooiste gebouw van Zweden. Je raad het al, het viel erg tegen haha. Het gebouw zag er opzich mooi uit, want het was helemaal gemaakt van hout, maar nou niet heel erg bijzonder. Daarna waren we naar het uitzichtpunt waar je de mijn kon zien gelopen en Alex onze gids had hele verhalen, maar die heb ik niet allemaal onthouden. Daarna waren we nog een stukje door het dorp gelopen, maar omdat het niet zo groot is ben je er eigenlijk zo doorheen.

Nog even wat boodschapjes gedaan en toen waren we even lekker op bed gaan liggen in onze kamer. Het was ondertussen ook al donker, want rond 1 uur ging de zon al onder. Veeeeels te vroeg als je het mij vraagt. Een power-nap later gingen we lekker eten koken. We hadden pasta meegenomen omdat dat makkelijk is en het is zo klaar. Daar zaten we dan met z’n 3tjes in Lapland onze pasta te eten en lekker dat het was haha. In de avond gingen we nog met de hele groep een drankje doen in het lokale barretje, en goedkoop was het niet, maar ach haha. Lekker een praatje gemaakt, ook met mensen die we nog niet echt zo goed kenden, maar het was een zeer gezellige avond. Uiteindelijk waren we nog met ongeveer 10 mensen en Alex (onze gids) over. Ik vroeg of we het noorderlicht zouden kunnen zien, omdat het vrij helder was, en hij zei waarschijnlijk wel. Dus waren we terug gelopen naar de kerk of we het vanaf daar konden zien, zo ja dan had hij zelfs nog een betere plek! Ik denk dat we er nog een minuut stonden totdat we het noorderlicht al zagen. En wij gillen joh, je wilt echt niet weten, een stel kippen leken we haha. Het is heel apart om opeens groene lichten te zien verschijnen in de lucht. Blijkbaar lag bijna iedereen van onze groep al op bed, maar Alex was keihard naar het hostel gerend om toch nog iedereen uit z’n bed te halen om het noorderlicht te kunnen zien. Wij stonden al boven en opeens zagen we allemaal mensen in hun pyama naar ons toe rennen om ook te kunnen kijken. En zo stonden we binnen 5 minuten met z’n alle naar het noorderlicht te kijken! Uiteindelijk waren we ook nog naar de betere plek die ong. 15 minuutjes lopen was, toe gegaan en daar konden we nog mooier het noorderlicht zien!

De volgende ochtend moesten we al vroeg op, omdat we om 9 uur weer klaar moesten staan om uit te checken en met de bus verder te gaan naar onze volgende stop; het ijshotel. Toen we bij het ijshotel aankwamen, bleek er nog helemaal geen hotel te zijn helaas, omdat ze de dag daarvoor pas konden beginnen met bouwen. Wel kregen we gelukkig een hele rondleiding in de werkruimtes en waren er foto’s te zien van hoe het er ongeveer uit zou gaan zien. De gids had veel verteld over het ijs dat ze gebruiken, het wordt namelijk gewoon uit de rivier gehaald die naast het hotel ligt. Dit is ook de schoonste rivier (en meer) van de wereld, want je kan gewoon door het ijs heen kijken, zo helder is het. Ook konden we in de opslagruimte waar alle ijsblokken worden opgeslagen, en die liggen er al vanaf maart! Een hele tijd dus, maar dat doen ze, zodat ze zeker weten dat ze het hotel kunnen bouwen, aangezien nu de rivier nog niet helemaal bevroren was en ze dus geen ijs eruit konden halen.

Toen we klaar waren bij het ijshotel, waren we weer in de bus gestapt om maar liefst 100 meter te rijden naar een Sami kerk. De Sami’s zijn een volk dat in noord- Zweden, Noorwegen, Finland en ook en Rusland leeft. Veel Sami’s hebben eigen rendieren, die voor hun meer waarde hebben dan geld. Je mag dan eigenlijk ook niet vragen hoeveel rendieren een Sami heeft, aangezien dit net zoiets is als vragen hoeveel geld je op je bankrekening hebt. Toen we de kerk hadden bekeken, gingen we door naar een Sami familie, ergens in de middle-of-no-where. Het eerste wat we zagen was een hele grote tipi tent en natuurlijk de rendieren (die stonden wel achter een hek). De baas en zijn dochten stonden ons al op te wachten en hij ging een praatje houden. We werden opgedeeld in twee groepen en mijn groep ging als eerste de tipi tent in. De dochter ging hier uitleggen wat de Sami’s precies zijn en hoe ze leven. Ook kregen we een stukje zelfgemaakt brood met daarop een stukje rendier vlees en een rendier bouillon. Ik moet zeggen rendier vlees smaakt echt helemaal niet verkeerd! De bouillon vond ik wel heel erg apart, omdat het heel erg zout was, maar tegelijkertijd ook heel erg vet. Ze maken het ook alleen van rendier botten (die ze in een pan gooien) en dan wat zout erbij. Het blijkt dat er zoveel goede vetten in zitten, dat als je één glaasje op hebt je eigenlijk niet meer hoeft te eten, omdat het zoveel vult. Het was leuk om het een keer te proeven, maar heel lekker vond ik die bouillon niet haha. Nadat we klaar waren in de tipi tent, gingen we naar de rendieren toe en we mochten ze voeren! We kregen allemaal een bosje mos die we aan een rendier mochten geven. Ook mochten we ze aaien als ze naar ons toe kwamen lopen.

Het was wel heel apart om zulke beesten van dichtbij te kunnen zien, ook omdat ze van die grote geweien hebben en je zo een oog kunnen uitsteken. Na ongeveer een half uurtje bij de rendieren geweest te zijn, gingen we weer door. Het was inmiddels 3 uur in de middag en het was al ongeveer een uur donker.. Zo snel gaat dat hier. Na weer anderhalf uur rijden kwamen we bij onze huisje aan. Dit keer was dat in Abisko (National Park). We kregen met z’n 6en, Jantine, Maxime, Karin, Sanne, Dominique en ik een blokhut! Heeeeeel erg gezellig dus, alle Nederlandse meiden bij elkaar haha. Toen we onze blokhut gevonden hadden, en het was best wel groot, waren we onze spullen gaan uitpakken, koken en de bedden op gaan maken, zodat alles gedaan was (we zijn echt een goed team haha). Na het avondeten hadden we nog een kampuur avond in het bos. Er was een mega tipi tent met heel veel bankjes en een vuurplaats middenin waar we allemaal rondom konden zitten. We hebben de hele avond lekker gekletst en alle mensen die mee waren, die we nog niet echt kenden, leren kennen en dat was erg leuk! Een geslaagde avond dus, alleen helaas was het bewolkt, dus hadden we geen kans om het noorderlicht te zien, maar gelukkig hadden we nog een avond.

De volgende ochtend hadden we een oer-Hollands ontbijt, met brood, pindakaas, lotus speculoos en chocopasta, en lekker dat het was! Vandaag gingen we naar de Noorse Fjorden en Narvik, een Noors dorpje net over de Noorse grens. Ongeveer een uur in de bus gezeten hadden we een stop bij de Noorse Fjorden. Het was heel erg winderig en soms werden we bijna weggeblazen. De temperatuur was niet echt laag, maar doordat er zoveel wind stond was het wel onwijs koud. We hadden hier de tijd om even over het strand te lopen en mooie foto’s te maken, omdat het uitzicht echt prachtig was.

20 groep selfies later zaten we weer in de bus, klaar om verder te rijden, totdat iemand erachter kwam dat zij haar iPhone was verloren op het strand. Bijna de hele bus was mee gaan zoeken, maar na drie kwartier zoeken en het nog steeds niet gevonden te hebben, waren we maar terug naar de bus gegaan. Maxime en Jantine waren nog even in de bus gaan zoeken en wat bleek; hij was tussen de stoel en het raam gevallen.. Heel fijn. Maar gelukkig hadden we haar telefoon gevonden en konden we weer verder. Helaas hierdoor hadden we wel veel minder tijd in het dorpje Narvik en konden we niet heel erg veel doen. Het was ook niet heel erg groot, maar om toch nog zoveel mogelijk van de stad te zien waren we naar de 16^e verdieping van een hotel gegaan waar een klein barretje zat. We hadden hier prachtig uitzicht over de haven, de huizen en de stad in het geheel. Hier hadden we een uurtje gezeten en toen moesten we weer teug de bus in naar onze blokhutten.

In de avond hadden we een sauna avond aan het meer. We werden in 3 groepen verdeeld en wij zaten in de laatste groep, zodat we zo lang konden blijven als we wilden haha. Eerst weer lekker met z’n alle gegeten en toen ons klaar gemaakt voor de sauna. We moesten ongeveer een kwartiertje lopen naar het meer, dit is hetzelfde meer/rivier van het ijshotel, totdat we er waren. We kwamen aan bij een klein huisje aan het meer met een prachtig uitzicht. Ookal was het donker (het was 8 uur in de avond), je kon toch heel veel zien, door de maan die zo onwijs helder was. We waren even snel naar het meer gelopen om te voelen hoe koud het was, en ja het was heel erg koud. We hadden ons daarna omgekleed en nog geen 10 minuten later zaten we met z’n alle in de sauna. De sauna was heerlijk, niet te warm, maar ook niet te koud en er was een raam in de sauna met uitzicht op het meer! Na ongeveer 10 minuutjes in de sauna te hebben gezeten, gingen we naar buiten en mochten we als we dat wilden het meer in.. Ik dacht eerst dat ik het niet zou doen, want het water was echt heel erg koud, maar iedereen ging en vond ik dat ik niet achter kon blijven. En ik moet eerlijk zeggen dat ik ook wel blij ben dat ik het gedaan heb, aangezien niet veel mensen kunnen zeggen dat ze in Lapland in de sauna zaten en daarna het schoonste meer ter wereld in zijn gesprongen! Sanne, Maxime, Jantine, Karin en Dominique hadden het ook gedaan en ik moet eerlijk zeggen, ik ben toch best trots op ons dat we dat gedaan hadden met z’n alle! Later waren we ook nog in de sneeuw gaan rollen en we waren ook nog een paar keer de sauna in geweest. Op een gegeven moment zaten we in de sauna en riep iemand van buiten dat hij het noorderlicht kon zien, dus binnen no-time stonden we met z’n alle buiten te kijken naar het betoverende noorderlicht. We hadden het al gehoopt om het hier te zien, omdat Abisko geografisch gezien, de beste plaats ter wereld is om het noorderlicht te zien. Ik denk dat we wel een half uur in ons bikini buiten hebben gestaan, te kijken naar het noorderlicht.

Dat was ook even een momentje van besef: je staat aan het schoonste meer van de wereld (waar je net nog in zwom), in je bikini net uit de sauna, in Lapland, waar het ongeveer -10 graden was, naar het noorderlicht te kijken met een geweldige groep mensen, echt geweldig om mee te maken! Uiteindelijk was het een uur of 11 toen we terug gingen naar onze blokhut, zodat we allemaal lekker een douche konden nemen. Later kwam iedereen nog, met wie we in de sauna zaten een drankje doen, en voor we het wisten was het alweer 3 uur ’s nachts en moesten we maar eens gaan slapen.

De volgende ochtend moesten we vroeg uit bed, omdat we ons huisje helemaal schoon moesten maken, koffers moesten inpakken en ons klaar moesten maken voor de reis terug. We hadden wel nog lekker met z’n alle ontbeten, want dat konden we niet overslaan. Om half 10 stonden we klaar en brachten we onze koffers naar de receptie, waar we ze nog achter konden laten, voordat we in de bus moesten. We zijn nog met een groep door het nationaal park van Abisko gelopen, wat natuurlijk ook weer prachtig was. Uiteindelijk waren we helemaal doorgelopen naar het meer en het stuk waar we nu waren was bevroren, dus konden we ook nog op het ijs lopen! Het was best raar om te bedenken dat we de dag daarvoor in hetzelfde meer gezwommen hadden en er nu op stonden. Ook hadden we vanaf hier een prachtig uitzicht op de U-vormige berg. Dit wordt ook wel de poort naar Lapland genoemd.

Voordat we in de bus gingen, konden we nog lunchen, maar daarna was het toch echt tijd om weer terug te gaan naar Göteborg. Eenmaal iedereen in de bus, gingen we opweg naar huis. We hadden wel nog even een stop gemaakt bij de poolcirkel, waar we ook wat hadden gegeten. We waren op dat moment alweer 5 uur onderweg, maar we moesten nog een hele lange tijd. Toen we flink op weg waren, gingen we nog 1 stop maken, zodat we even onze benen konden stekken en naar de wc konden. Alleen toen we weer weg reden (zo’n 10 meter), stonden we binnen de kortste keren alweer stil. Wat bleek, er was iets mis met de bus. Het was op dat moment half 1 ’s nachts en we stonden naast een verlaten snelweg, dus hulp zou ook niet snel konden komen. Uiteindelijk na anderhalf uur waren het de buschauffeurs gelukt om de bus te repareren en reden we weer! Helaas stonden we ook in de file bij Stockholm en waren we helemaal verdwaald (dat was best grappig) in de Ikea, toen we gingen ontbijten. Alles bij elkaar duurde de terugweg wat langer, 27 uur om precies te zijn.. Ik moet eerlijk zeggen dat het best wel heel erg mee viel, maar als je er zo over nadenkt, is 27 uur toch wel heel erg lang. Om 5 uur in de middag kwamen we dan eindelijk aan in Göteborg en begon ons ‘normale’ leventje weer. Ondanks de onwijs lange terugreis was het het allemaal waard. Dit was echt een geweldige reis, die ik niet snel zal vergeten en ook iedereen zou aanraden om een keer te doen! Maar zonder Jantine, Sanne, Maxime, Dominique, Karin en natuurlijk de rest van de groep, was het nooit zo leuk geworden! En als iemand morgen zou vragen of ik nog een keer zou willen gaan, zou ik het zo doen haha!

Ik heb ook nog een filmpje gemaakt over deze reis! Wil je die zien? Klik dan op de link:http://larissainzweden.reismee.nl/video/15283/lapland-/

Liefs, Larissa

P.S. Sorry voor het lange verhaal..